اثر ریز محیط دسی جوا بر عملکرد سلول های دندریتیک در حاملگی طبیعی و سقط

زمینه و هدف: در مطالعه حاضر فعالیت تعدیل ایمنی مولکول های ترشح شده توسط سلول های دسی جوا از منشاء موش های مستعد سقط و موش های با حاملگی طبیعی بر عملکرد سلول های دندریتیک (dcs) مورد مقایسه قرار گرفت. مواد و روش ها: مایع رویی کشت سلول های دسی جوا (ds) از مدل های موشی مستعد سقط و موش های با حاملگی طبیعی تهیه شد. dcs از طحال موش های cba/j استخراج و بطور هم زمان با آنتی ژن و ds تیمار شدند. dcs تیمار شده به کف دست موش تزریق شده و پس از 5 روز غده های لنفاوی ناحیه ای خارج گردید و در حضور آنتی ژنی اولیه کشت داده شدند. میزان تکثیر لنفوسیت ها با استفاده از تایمیدین رادیواکتیو سنجیده شد. یافته ها: ds از منشاء موش های با حاملگی طبیعی در مقایسه با ds از منشاء موش های مستعد سقط بصورت معناداری توانایی dcs برای تحریک تکثیر لنفوسیت ها را کاهش داد (اندیکس تحریک 34/0 ± 93/4 در مقابل 79/0 ± 84/11 ). همچنین فعالیت مهاری ds تهیه شده از جایگاه های غیر سقط در مقایسه با مواردی که این مایع از جایگاه های سقط از منشاء موش های مستعد سقط تهیه شده است بر عملکرد dcs بیشتر است (اندیکس تحریک 49/0 ± 67/2 در مقابل 02/1 ± 31/7). نتیجه گیری: فعالیت تعدیل ایمنی مولکول های ترشح شده درون دسی جوا بین موش های مستعد سقط و موش های با حاملگی طبیعی متفاوت است. با توجه به نقش کلیدی dcs در حفظ تحمل در سطح تماس مادر-جنین، بنظر می رسد که این مولکول ها از طریق تعدیل عملکرد dcs نقشی اساس در تعیین نتیجه حاملگی بازی می کنند.